วันนี้มาส่งแฟนทำธุระครับ เห็นว่าน่าจะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงผมก็ขี้เกียจลงไปด้วยเลยรอในรถดีกว่า ทีแรกกะว่าจะงีบหลับหน่อยเพราะช่วงนี้ทำงานดึกมาก(ที่จริงเขียนบล็อก) แต่ไปๆ มาๆ ไม่เอาดีกว่า อุตส่าห์มีเวลาว่างทั้งทีขอสเก็ตช์หน่อยละกัน

ผมเคยเห็น sketcher ในต่างประเทศหลายท่านมักจะสเก็ตช์ภาพทั้งในรถไฟ รถบัส เครื่องบินหรือแม้กระทั่งรถยนต์ส่วนตัวมาแล้วซึ่งผมเห็นว่ามันเป็นหัวข้อในการสเก็ตช์ที่น่าสนใจมาก มันมีความท้าทายหลากข้ออยู่นะไม่ว่าจะเป็น รถมันกำลังเคลื่อนที่อยู่ สภาพแวดล้อมที่ไม่ชิล พื้นที่แคบ และหามุมมองที่น่าสนใจได้ยาก ซึ่งแน่นอนว่าหากเราสามารถข้ามผ่านทุกข้อนี้ได้ ภาพๆ นี้ก็จะต้องเป็นสเก็ตช์ที่สุดยอดแน่นอน …ผมจึงหาญกล้าขอใช้ฝีมืออันน้อยนิดลองเสียหน่อยครับ

ผมเริ่มแรกโดยการวาดตัวสมุดก่อนครับจากนั้นจึงวาดขาและเสื้อของตัวเอง วาดไปวาดมาก็นึกขึ้นได้ เห้ย! ลืมวาดมือตัวเองเฟ้ย! เลยกลายเป็นว่าเหมือนเอาสมุดมาปิดปอนด์น้อยเลย T_T จากนั้นจึงเริ่มวาดขยายจากตัวเองออกไปรอบๆ วาดที่วางของด้านหน้า ลามไปฝั่งประตูแล้วก็แผงเครื่องเล่นซีดี สุดท้ายมาจบที่เกียร์ ผมมาคิดๆ ดูแล้วไอที่เราวาดนี่มันออกแนวมุมกว้างนี่หว่าคือตอนที่เรานั่งอยู่นรถนี่เราไม่สามารถเห็นมุมมองนี้ได้จากการมองไปด้านหน้าทางเดียว แต่มันเป็นการประกอบของมุมมองที่เรามองไปรอบๆ ด้วยนี่เอง สเก็ตช์ที่ได้มันเลยดูโค้งๆ นั่นเองครับ

วาดจนเสร็จแฟนก็กลับมาพอดีครับเลยเก็บไว้ลงสีต่อที่บ้าน คืนนั้นใช้เวลาลงสีไปประมาณครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้แต่ดีที่ผมถ่ายรูปมาด้วยเพราะไม่อย่างนั้นคงจำไม่ได้ว่าแสงและเงามันเป็นอย่างไร ซึ่งรูปที่ได้ก็อย่างที่เห็นครับ สนุกดีแหะ

ผมอยากเชิญชวนให้หลายๆ ท่านลองสเก็ตช์ภาพในรถดูนะครับ อาจจะเป็นรถบัส รถไฟฟ้า หรือจะบนเครื่องบินก็ได้ ผมว่ามันจะเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่และท้าทายดีนะครับ สเก็ตช์ไปแล้วก็เพลินดีด้วยครับ ลองดูๆ

อุปกรณ์ที่ใช้ : ปากกา Lamy Safari EF nib, หมึก Platinum Carbon Black, สมุด Rhodia : Rhodiarama, สีน้ำ Winsor & Newton, waterbrush ของ Pentel

หลายคนคงจะเคยเห็นสเก็ตช์ไปแล้วเพราะผมโพสไว้ทั้งใน อตก และเพจของ B.B.Blog แต่ผมยังไม่เคยเล่าเรื่องราวของภาพนี้ที่ไหนแน่ๆ และวันนี้ได้ฤกษ์ดีเปิดเว็บใหม่ Sketchland Yard เลยขอเล่าถึงหน่อยละกันนะ

สเก็ตช์นี้วาดในวันหลังจากที่อัพบล็อกตอนสมุด Rhodia ได้ 1 วันครับ เพื่อนผม(หญิงโสดหาแฟนยังไม่ได้..ขอไม่เอ่ยนาม)มันเปลี่ยวใจอะไรไม่รู้โทรมาบอก “ไปกินกาแฟกันเหอะ! กูเบี่ยมากกกก” อ..โอเค ไปก็ไป ทานข้าวเสร็จจึงเดินทางไปร้านกาแฟเจ้าประจำ Pacamara ครับ และแน่นอนว่าจะต้องไม่ลืมที่จะพกสมุดไปด้วยเผื่อเอาไว้สเก็ตช์รูป…คงคิดว่าผมจะเอา Moleskine ไปซินะครับแต่ผิดครับ! ผมเอา Rhodia ไปแทนต่างหาก ก็มันเห่อ!

ถึงร้านก็ได้โต๊ะตัวใหญ่นั่งด้านในสุดกางแขนกางขาได้สบายๆ สั่งกาแฟแก้วเล็กๆ มาจิบให้หายง่วงเพราะเมื่อคืนก่อนเพิ่งอัพบล็อกดึกดื่นไป จิบจนหมดจึงเริ่มต้นสเก็ตช์

ถึงแม้จะมาร้านนี้อยู่หลายครั้ง แต่ไม่เคยเข้ามานั่งหลังร้านเลยเพราะปรกติจะนั่งด้านหน้าเพื่อดูสาวๆ ตลอด แต่วันนี้ได้เปลี่ยนโต๊ะนั่งทำให้ได้เห็นมุมมองใหม่ของร้านที่มีการตกแต่งได้อย่างแปลกตา ผนังอิฐซ้ายสีน้ำตาลขวาสีขาวช่างต่างกันยิ่งนัก มีการทำชั้นเพื่อวางขายน้ำเชื่อมที่ทางร้านเป็นตัวแทนจำหน่ายเอาไว้ด้วย หรือจะเอากระสอบที่ใช้ใส่เมล็ดกาแฟมาเย็บติดไว้กับผนังร้านเพื่อความสวยงามอีก …แปลกดี แบบนี้ต้องขอสเก็ตช์

ผมใช้เวลาวาดอยู่นานทีเดียวครับ ใช้เวลาไปประมาณ 1 ชั่วโมงกว่ากับการวาดเส้นอย่างเดียว แล้วก็ต้องกลับไปทำงานต่อที่ออฟฟิศ ดังนั้นเพื่อให้ผมสามารถลงสีน้ำได้อย่างถูกต้องผมจึงได้ถ่ายรูปมุมนั้นของร้านเอาไว้ด้วย ป้องการลืมหากต้องลงสีภายหลัง …ตกดึกคืนนั้นจึงได้ลงสีเสียที ลงสีน้ำคราวนี้เกร็งแหะเพราะผมกลัวลงสีแล้วเน่าพาลจะเสียไปหมดทั้งรูปทำให้ครั้งนี้ผมจึงตั้งใจลงสีเป็นพิเศษ ก็ใช้เวลาไปเกือบ 1 ชั่วโมงได้ รวมแล้วรูปนี้ใช้เวลาไปตั้ง 2 ชั่วโมงกว่า …เมื่อเห็นว่าสวยเป็นที่น่าพอใจแล้ว จึงผึ่งลมแล้วเก็บเข้ากระเป๋ารอให้ถึงวันพรุ่งนี้

วันรุ่งขึ้นผมกลับไปที่ร้านกาแฟอีกครั้งครับ ไม่ใช่อะไรหรอกผมแค่อยากจะถ่ายรูปเทียบสเก็ตช์กับตัวร้านจริงๆ เท่านั้นแหละ ซึ่งตอนนั้นก็มีลูกค้าชาวต่างชาติมายืนดูด้วยนะ …อายหว่ะ แต่ผมก็ถ่ายต่อไปก็คนมันมั่นเพราะคิดว่าชาตินี้คงวาดและลงสีแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นถ่ายไปเลย!!

อุปกรณ์ที่ใช้ : ปากกา Lamy Safari EF nib, หมึก Platinum Carbon Black, สมุด Rhodia : Rhodiarama, สีน้ำ Winsor & Newton, waterbrush ของ Pentel